A brancura do ceo

Cubrense os campos de neve, chega a brancura do ceo, locen as noivas de branco, amor o da neve ao inverno.
Neva miudiño, querendo calma-lo ambiente, xa están os páxaros cantando, xa estan os carballos cubertos.
Esbarei camiño do paraiso, soñaba coa sua calor, sentía cada vez máis preto. Onde fuches miña vida? Onde fuches meu tormento?
Días como os de hoxe fanme meditar sobre o que perdemos alguhes polas prisas cando deixamos de observar a beleza do momento